Antara kepimpinan berwawasan dengan kebankrapan politik

Ketika Malaysia melangkah ke separuh dekad kedua, negara ini berada di persimpangan kritikal. Satu laluan membawa kepada pemulihan negara, reformasi progresif, dan kemakmuran yang inklusif.

Satu lagi pula menuju ke arah kemunduran, perpecahan, dan kemerosotan ekonomi. Jurangnya bukan lagi bersifat teori—ia jelas tergambar dalam perbezaan antara Kerajaan Perpaduan pimpinan Perdana Menteri Datuk Seri Anwar Ibrahim dan pembangkang yang diketuai oleh Perikatan Nasional (PN), khususnya PAS.

Sementara Kerajaan Perpaduan mara ke hadapan dengan pelan tindakan yang berani dan berprinsip untuk membina semula negara yang adil, moden dan makmur, pembangkang pula kekal terperangkap dalam retorik lapuk, tanpa sebarang visi berwibawa untuk masa depan Malaysia.

Kerajaan Reformis dan Penuh Jauhar

Sejak mengambil alih tampuk pemerintahan pada akhir tahun 2022, Kerajaan Perpaduan menunjukkan kesungguhan untuk membina semula institusi negara, mengembalikan keyakinan pelabur, dan memperbaiki keadaan sosioekonomi semua rakyat Malaysia.

Berteraskan Kerangka Ekonomi Madani, pentadbiran Anwar memberi tumpuan kepada:

• Meningkatkan pendapatan median dan membasmi miskin tegar menjelang 2026 (Kementerian Ekonomi, 2023);
• Meningkatkan kecekapan sektor awam dan memperkukuh tadbir urus yang telus, termasuk mekanisme baharu bagi menghadkan campur tangan politik dalam GLC (Hansard Parlimen, 2023);
• Menyokong transformasi digital, pelaburan hijau dan pemulihan industri menerusi Pelan Induk Perindustrian Baharu 2030 (MITI, 2023).

Dasar-dasar ini bukan sekadar retorik. Malaysia mencatat pertumbuhan KDNK sebanyak 4.5% pada 2024 (Laporan BNM, S4) dan pelaburan langsung asing meningkat sebanyak 15% — satu petunjuk jelas kepada keyakinan semula pelabur antarabangsa.

Pembangkang: Lantang Beretorik, Kosong Isi

Sebaliknya, Perikatan Nasional dan PAS gagal merangka satu visi ekonomi atau dasar yang konkrit untuk Malaysia. Perbahasan mereka di Parlimen lebih bersifat menghasut dan bermotif agama yang sempit, bertujuan memecahbelahkan rakyat daripada menyelesaikan isu sebenar. Daripada menolak reformasi subsidi bersasar hingga menentang inisiatif antara agama, politik mereka adalah politik penafian, bukan pembinaan negara.

Ketika mereka mentadbir dalam tempoh singkat (2020–2022), PN gagal untuk:

• Menyelesaikan krisis ekonomi akibat Covid-19 dengan berkesan—sebaliknya hanya mengisytiharkan darurat pada 2021 yang menggantung Parlimen dan melemahkan kebertanggungjawaban demokrasi tanpa pelan pemulihan ekonomi yang menyeluruh (The Straits Times, 2021; IDE, 2022);
• Melindungi kebebasan kehakiman;
• Melaksanakan reformasi fiskal mapan atau meningkatkan daya saing negara.

Sebaliknya, mereka lebih mengutamakan naratif perkauman, konservatisme agama, dan tindakan simbolik yang hanya melemahkan negara. Kini sebagai pembangkang, mereka masih meneruskan pendekatan lama—semata-mata slogan tanpa strategi.

Islam Progresif: Model Malaysia Madani

Teras kepimpinan Anwar Ibrahim ialah kerangka Islam yang berpaksikan keadilan, kasih sayang dan ijtihad (pemikiran kritikal). Berbeza dengan pendekatan pembangkang yang memperalatkan agama, Kerajaan Perpaduan mempromosikan Islam sebagai kekuatan penyatu, pembawa inovasi, dan keharmonian sosial. Ini sejajar dengan prinsip Maqasid al-Shariah yang menekankan martabat insan, keadilan ekonomi dan pendidikan.

Pendekatan Islam progresif ini jelas bertentangan dengan tafsiran PAS yang terlalu konservatif dan bersifat menghukum, sehingga menakutkan pelabur, meminggirkan golongan minoriti dan menyempitkan wacana intelektual negara.

Cendekiawan seperti Dr. Maszlee Malik dan Prof. Jasser Auda mengiktiraf bahawa gagasan Madani merupakan satu model pentadbiran Islam moden untuk masyarakat majmuk (IIIT Malaysia, 2024).

Perpaduan Nasional, Bukan Perpecahan

Antara pencapaian utama Kerajaan Perpaduan ialah iltizamnya untuk mempertahankan dan mengukuhkan perpaduan nasional dalam masyarakat yang sangat majmuk. Malaysia lahir daripada kepelbagaian—etnik, bahasa, agama dan wilayah—dan kejayaannya masa depan bergantung kepada model pentadbiran yang memeluk kepelbagaian ini, bukan menolaknya.

Di bawah pimpinan Anwar Ibrahim, Kerajaan Perpaduan membina koalisi inklusif sebenar yang merentasi jurang sejarah antara Semenanjung dan Malaysia Timur, Bumiputera dan bukan Bumiputera, serta golongan Islamis dan sekular.

Kerangka Malaysia Madani, seperti termaktub dalam dokumen dasar rasmi, mengangkat nilai hormat, ihsan dan kesepaduan (Kementerian Komunikasi, 2023). Ini bukan sekadar slogan; ia dizahirkan dalam pembentukan dasar dan komposisi Kabinet yang merangkumi Pakatan Harapan, Barisan Nasional, Gabungan Parti Sarawak (GPS), Gabungan Rakyat Sabah (GRS) dan aktor wilayah lain.

Model pentadbiran ini—berbentuk koalisi, berunding dan berpandangan jauh—amat berbeza dengan kerangka sempit perkauman dan keagamaan yang dipromosikan oleh Perikatan Nasional.

PN yang didominasi oleh PAS yang keras ideologinya dan Bersatu yang bersifat populis etnonasionalis telah mengasingkan bukan sahaja kaum minoriti, bahkan juga golongan Melayu moderat dan warga Malaysia Timur. Pemimpin PN secara berterusan cuba menyempitkan identiti Malaysia kepada tafsiran agama dan kaum, sekali gus merobohkan asas perlembagaan dan prinsip Rukun Negara.

Sebaliknya, Anwar Ibrahim telah berusaha memulihkan naratif perpaduan, antaranya:

• Inisiatif dialog antara agama yang dihidupkan semula melalui YADIM dan Jabatan Perpaduan;
• Dana kepada sekolah vernakular dan mubaligh ditingkatkan (Ucapan Belanjawan MOF 2024);
• Perlantikan tempatan di Sabah dan Sarawak diperbanyak bagi menghormati Perjanjian Malaysia 1963;
• Kelab Rukun Negara dan pendidikan sivik belia diperkukuh untuk membina kefahaman antara kaum.

Tindakan ini membuktikan bahawa perpaduan bukan sekadar impian—ia adalah prinsip asas dalam pentadbiran Madani.

Sebaliknya, semasa era singkat pemerintahan PN, kepercayaan antara kaum merosot, ucapan kebencian meningkat, dan komuniti minoriti merasa semakin terpinggir. Kajian IDE (2023) menunjukkan kepercayaan rakyat terhadap dasar perpaduan merosot 18% di bawah pentadbiran PN, tetapi kini kembali meningkat.

Lebih membimbangkan, pembangkang mempolitikkan agama untuk mengabsahkan eksklusivisme kaum. Seruan PAS untuk menutup pusat hiburan, menyekat ungkapan agama bukan Islam dan menghadkan penyertaan wanita dalam ruang awam menunjukkan kecenderungan membentuk negara teokratik majoritarian yang bertentangan dengan Perlembagaan dan semangat Persekutuan.

Model inklusif Kerajaan Perpaduan bukan sekadar menyemai toleransi, malah mencipta kestabilan sosial yang diperlukan untuk kemajuan ekonomi dan kepimpinan serantau.

Menuju Malaysia Lebih Baik: Seimbang, Berwawasan dan Adil

Masa depan Malaysia bergantung kepada ketajaman wawasan dan keberanian kepimpinan. Kerajaan Perpaduan pimpinan Anwar Ibrahim bukan sahaja melakar pelan reformasi—ia sedang melaksanakannya secara berperingkat walau berdepan cabaran warisan dan rintangan politik.

Komitmen kerajaan kepada transformasi struktur, kelestarian fiskal, keadilan sosial dan kesederhanaan agama bukan retorik—tetapi terbukti melalui pencapaian sebenar.

Ekonomi Madani bukan sekadar label dasar; ia adalah falsafah transformasi. Ia menggabungkan prinsip tadbir urus Islam seperti keadilan, rahmah, dan amanah, dengan keperluan masyarakat moden, plural dan berdaya saing.

Kerajaan telah membawa disiplin dalam dasar, kestabilan dalam tadbir urus, dan kewibawaan semula dalam imej Malaysia di mata dunia. Sebaliknya, pembangkang yang dipimpin PAS dan PN tidak mempunyai pelan, tidak berwibawa dan tiada keupayaan mentadbir melainkan dengan slogan kosong.

Pendekatan Islam mereka pula ketinggalan zaman dan anti-intelektual, gagal menyamai tradisi reformis Islam yang pernah mengangkat tamadun. Sementara Kerajaan Perpaduan merujuk sarjana, teknokrat dan masyarakat sivil untuk membina ekonomi berasaskan ilmu, pembangkang pula menjuarai politik ketakutan, penapisan pemikiran, dan dogma anti-moden.

Pilihan kini jelas: antara kemodenan dan kejumudan, penyatuan dan perpecahan, kompetensi dan kekacauan.

Kepimpinan Anwar Ibrahim mewakili gabungan luar biasa antara integriti moral, keilmuan dan pengalaman pentadbiran. Kerajaannya tidak sempurna, namun ia berprinsip dan berwawasan. Ia menawarkan Malaysia masa depan yang bukan sahaja mampan dari segi ekonomi tetapi berteraskan nilai moral, inklusif agama dan dihormati di peringkat antarabangsa.

Untuk menjamin masa depan ini, rakyat harus menolak mereka yang berpolitik dengan memecahbelahkan rakyat atas nama kaum dan agama, yang tiada solusi ekonomi, dan yang takut untuk berdepan cabaran dunia moden.

Hanya sebuah Malaysia yang seimbang, inklusif dan berasaskan reformasi mampu berdiri megah di rantau ini dan dunia. Dan hanya Kerajaan Perpaduan, dengan keupayaannya mentadbir merentasi kaum dan wilayah, yang mempunyai wawasan, moral dan struktur untuk merealisasikannya.